این تحقیق، پس از تأیید علمی نتایج، در ژورنال Geophysical Research Letters منتشر گشته و به صورت آن-لاین قابل دسترس است.
Curt Niebur، یکی از دانشمندان بخش Outer Planets Program در مرکز NASA در واشینگتن در این رابطه میگوید "ما سؤالات زیادی درباره ی اروپا داریم که مهم‌ترین و سخت‌ترین آن‌ها این است که آیا آن‌جا حیات وجود دارد؟ چنین تحقیقی اهمیت دارد زیرا بر سؤالاتی متمرکز می‌گردد که به طور قطع قادر به پاسخشان هستیم؛ همچون اینکه آیا اروپا قابل سکونت برای حیات هست؟ وقتی پاسخ به این سؤالات را داشته باشیم، می‌توان به سراغ سؤالاتی بزرگ‌تر درباره‌ی حیات در اقیانوس زیر پوسته‌ی یخی اروپا رفت."
برای بیش از یک دهه، دانشمندان به دنبال درک این بودند که ماهیت این ماده‌ی تیره‌ای که شکستگی‌ها و دیگر ویژگی‌های زمین-شناختی طویل و خط-مانند نسبتاً جوان سطح اروپا را پوشانیده است، چیست. ارتباط آن با این نواحی جوان، این مسئله را مطرح می‌کند که این ماده، درواقع از داخل اروپا به بیرون فوران کرده است، ولی با توجه به اطلاعات کم موجود، ماهیت و ساختار این ماده، همواره مبهم باقی مانده.
Kevin Hand، سرپرست این تحقیق و از دانشمندان سیاره-شناس در NASA Jet Propulsion Laboratory در Pasadena کلیفرنیا میگوید "درواقع این پاسخ و راه حلی ساده و زیبا خواهد بود اگر که ماهیت این ماده‌ی مرموز، فقط نمکی از اقیانوس زیرین باشد."
یک مسئله‌ی قطعی در این موضوع این هست که اروپا دائماً در تشعشعاتی که توسط میدان مغناطیسی سیاره‌ی مشتری ایجاد می‌شود، غوطه‌ور است؛ الکترون‌ها و یون‌ها نیز دائماً با شدتی همچون در شتاب‌دهنده‌های ذرات، در حال اصابت به سطح اروپا هستند. نظریات ارائه شده برای توصیف ماهیت این ماده‌ی تیره، همواره این تشعشعات را به عنوان یک طرف احتمالی در پروسه‌ی تولید این ماده مد نظر قرار میدهند.
تحقیقات قبلی به کمک اطلاعات به‌دست رسیده از فضاپیمای گالیله‌ی NASA، تغییر رنگ‌ها در سطح اروپا را به محلول‌هایی شامل سولفور و مگنزیوم نسبت می‌دادند. با اینکه سولفور تحت تأثیر تشعشعات، می‌تواند برای بخشی از تغییر رنگ‌ها بر سطح اروپا صحت داشته باشد، ولی آزمایشات جدید، آشکار می‌کنند که نمک تشعشع-دیده می‌تواند رنگ‌های داخل جوان‌ترین نواحی سطح این قمر را توضیح دهد.
برای شناخت این ماده‌ی تیره، Hand و Robert Carlson از JPL که در نگارش این تحقیق با وی همکاری کرده، تکه‌ای شبیه-سازی شده از سطح اروپا را داخل یک دستگاه تست آزمایشگاهی ایجاد کردند تا کاندیداهای احتمالی از میان عناصر شیمیایی را بیازمایند. آن‌ها برای هر ماده، طیف آن را ثبت کردند؛ طیف شیمیایی یک ماده، همچون اثر انگشت آن است که به صورت نوری که از آن ماده بازتابش می‌گردد تعریف می‌شود.
Hand میگوید "ما به آن می‌گوییم «اروپا داخل یک قوطی»! ساختار این آزمایش، تلاشی هست برای تقلید از شرایط سطح اروپا، همچون دما، فشار، و تشعشعاتِ در معرض. طیف شیمیایی این مواد را سپس می‌توان با نتایج ارسالی از فضاپیماها و تلسکوپ‌ها مقایسه کرد."
برای این آزمایش خاص، دانشمندان نمونه‌هایی از نمک معمول (سدیم کلراید) و ترکیبی از نمک و آب را در محفظه‌ی خلاء و در شرایط سرد سطح اروپا که دارای دمای منفی 173 درجه‌ی سلسیوس (منفی 280 درجه‌ی فارنهایت) است، آزمایش کردند. سپس نمونه های نمکی را با الکترون‌ها بمباران کردند تا شرایط تشعشعات شدید بر سطح این قمر را شبیه-سازی نموده باشند.
پس از اندک-ده‌ها ساعتی که نمک‌ها در معرض این محیط خشن قرار داشتند، که درواقع مطابق با نزدیک به یک قرن بر سطح اروپا هست، نمونه‌های نمک که قبل از آن، همچون نمک سر سفره‌ها، سفید رنگ بودند، به رنگ زرد متمایل به قهوه ای تبدیل شده بودند که مشابه ویژگی‌هایی هست که در سطح قمر یخی اروپا می‌بینیم. همچنین محققین، با بررسی رنگ طیف‌های شیمیایی این نمونه‌ها، تشابه قابل توجهی میان این نتایج با طیف-رنگ‌هایی دیدند که توسط فضاپیمای گالیله‌ی NASA از نواحی داخل شکاف‌های سطح قمر اروپا، ارسال شده بودند.
Hand میگوید "این تحقیق به ما میگوید که امضای شیمیایی سدیم کلرایدی که با تشعشعات، پخته شده، به طور حیرت-انگیزی منطبق است با اطلاعات ارسالی فضاپیما از ماده‌ی مرموز سطح اروپا."
علاوه بر این، هر قدر که نمونه‌ها بیشتر در معرض تشعشعات قرار می‌گرفتند، نتایج تیره‌تری بدست می‌آمد. از نظر Hand، دانشمندان می‌توانند از این نوع دسته‌بندی اختلاف رنگ‌ها، برای تعیین سن دیگر ویژگی‌های زمین-شناختی و مواد به بیرون پرتاب شده در هر ناهمواری سطح اروپا استفاده کنند.
مشاهدات قبلی تلسکوپ‌ها، اشارات وسوسه‌انگیزی داشته بوده‌اند به ویژگی‌های طیفی شیمیایی که توسط محققین در نمک های مورد تشعشع واقع شده، مشاهده گشته بودند؛ ولی هیچ تلسکوپی، چه روی زمین چه نزدیک زمین، نمی‌تواند اروپا را با قدرت تفکیکی بالا رصد کند تا بتوان اینگونه ویژگی‌ها را با قطعیت تشخیص داد. محققان می‌گویند که این امر، با ارسال فضاپیماهای کاوشگر جدید به آن مناطق فضا برای مشاهده‌ی نزدیک‌تر اروپا، می‌تواند محقق گردد.
NASA JPL جایی که درونش فضاپیمای گالیله، برای هیئت مأوریت‌های علمی سازمان در واشینگتن، ساخته شد و کنترل می‌شد، حالا در حال توسعه‌ی ایده‌هایی برای مأموریت‌هایی در آینده به اروپا است. California Institute of Technology (معروف به Caltech) در Pasadena جایی هست که مدیریت National Aeronautics and Space Administration's Jet Propulsion Laboratory (به طور مخفف NASA JPL) را بر عهده دارد.
برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی اروپا، از وبسایت زیر دیدن کنید: http://europa.jpl.nasa.gov/
منبع: http://goo.gl/wRlvon
اطلاعات بیشتر:
http://en.wikipedia.org/wiki/Jupiter
http://en.wikipedia.org/wiki/Europa_%28moon%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Galileo_%28spacecraft%29
http://solarsystem.nasa.gov/galileo/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر