درباره ساختار خورشيد چه می دانيم؟

ما می توانيم خورشيد را متشكل از چند لايه بدانيم (تقريباً شبيه به لايه های پياز). درست در مركز خورشيد هسته خورشيد قرار دارد كه بسيار داغ و غليظ است و دما در اين بخش از خورشيد متجاوز از 14.000.000 درجه سانتی گراد است و از همين جاست كه بر اثر تبديل هيدروژن به هليم انرژی خورشيدی توليد می گردد. دور هسته، منطقه ای از گازهای بسيار داغ وجود دارد كه تابش های حاصل از هسته را به سطح مرئی خورشيد عبور می دهند. اين سطح مرئی خورشيد را « شيد سپهر» يا كره نور مي نامند. دمای اين بخش 6000 درجه سانتی گراد است. اين لايه از خورشيد دارای ساختار دانه دانه است و علت آن بالا و پايين شدن ستون هايی از گازهای داغ است. اگر رؤيت اين بخش از خورشيد خالی از خطر می بود ما می توانستيم از درون تلسكوپ اين قطعات را نگاه كنيم. لكه های خورشيدی هم در اين منطقه ظاهر مي شوند. درست در بالای شيد سپهر، لايه نازكی به ضخامت چند ده هزار كيلومتر قرار دارد كه آن را «رنگين سپهر» می نامند. اين لايه نسبت به ديگر لايه ها سردتر است و دمای آن 4500 درجه سانتی گراد است و تنها با وسايلی خاص می توان آن را مشاهده كرد مگر در مواقع كسوف كامل. خطوط تاريك كه در طيف خورشيد مشاهده می شود، در اين قسمت ايجاد می شوند. در ورای اين لايه، طبقه ديگری به نام « تاج خورشيد» قرار دارد. لايه ی متشكل از گازهای بسيار رقيق كه به مسافت ميليون ها كيلومتر در فضا پراكنده است. دمای اين بخش ميليون ها درجه سانتی گراد است اما، مقدار مواد در اينجا آنقدر كم است كه مقدار گرمای واقعی حاصل از تاج خورشيد كاملاً قابل اغماض است.