کاوشگر افق های نو ناسا به تازگی ناحیه ای مملو از گازهای سرد و یونیده شده را تا فاصله ای هزاران کیلومتری پلوتو شناسایی کرده است که همان جو خود پولوتوست که در فضا پراکنده شده است .در طی فرایندی که یک ساعت و نیم پس از عبور افق های نو از نزدیکترین فاصله اش با پلوتو آغاز شد دستگاه ویژه سنجش بادهای خورشیدی SWAP نصب شده روی این کاوشگر حفره از بادهای خورشیدی را به ثبت رساند که از ۷۷ هزار کیلومتری تا ۱۰۹ هزار کیلومتری پلوتو در جهت خلاف تابش خورشید کشیده شده بود .
این چنین ساختار های پلاسمایی در زهره و مریخ نیز دیده شده اند . در پلوتو که دارای جوی عمدتا نیتروژنی است این دم پلاسمایی از مولکول های نیتروژنی یونیزه شده توسط اشعه فرابنفش خورشید تشکیل شده است و توسط نیروی بادهای خورشیدی در جهت خلاف تابش خورشید در فضا کشیده شده است . به نظر می رسد پلوتو با سرعت چشم گیری در حال از دست دادن اتمسفر خود است و شکل گیری این دم پلاسمایی حاصل برهم کنش جو پلوتو با بادهای خورشیدی ست .
فرن بجنال پژوهشگر دستیار نیوهورایزنز از دانشگاه بولدر کلرادو می گوید : این تنها نخستین نگاه وسوسه انگیز ما به محیط پلاسمای پلوتو است. در ماه آگوست ( شهریور) داده های بیشتری از افق های نو دریافت خواهیم کرد که با اضافه کردن سنجش های جوی دستگاه های آلیس Alice و رکس Rex می توانیم سرعت از دست رفتن جو پلوتو را محاسبه کنیم .
در باره پلوتو بیشتر بخوانید :
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر