مناسب بزرگ نمايي در حدود پنجاه مي باشد. حتي يك دوربين دو چشمي قوي نيز قادر است اين كار را انجام دهد. نبايستي فراموش كنيم كه حتي گاليله با تلسكوپي كه داراي كيفيت پاييني بود قادر شد اين حلقه ها را ببيند(اگر چه او نتوانست تصميم بگيرد كه آنها چه هستند). همچنين يك تلسكوپ انكساري پنج سانتي متري قادر است يكي ا ز روشن ترين ماه هاي زحل را به نام تيتان به شما نشان دهد. در ضمن اين ماه بزرگترين ماه در منظومة شمسي است و قطر آن 5600 كيلومتر است. اما براي اينكه تصوير دقيق تری از حلقه ها داشته باشيم، به يك تلسكوپ بزرگ تری نیاز داریم.
حلقه‌های زحل گسترده‌ترین سیستم حلقه سیاره‌ای در بین سیاره‌های منظومه خورشیدی است. این حلقه‌ها از ذرات بسیار کوچکی در اندازه‌های چند میکرومتر تا چندین متر تشکیل شده است که بصورت توده‌ای از غبار به دور مدار زحل در گردش می‌باشد. ذرات این حلقه‌ها بیشتر از یخ آب و آلودگی‌هایی همچون گرد و غبار و دیگر مواد شیمیایی تشکیل شده است.
اگر چه روشنایی حلقه‌ها قدر ظاهری زحل را افزایش می‌دهد، اما این حلقه‌ها از روی زمین با چشم‌های غیرمسلح قابل دیدن نیستند. در سال ۱۶۱۰ میلادی زمانی که گالیله برای اولین بار تلسکوپ را به سوی آسمان گرفت، به اولین شخصی تبدیل شد که توانست حلقه‌های زحل را مشاهده کند. هر چند که او نتوانست ماهیت حقیقی این حلقه‌ها را مشخص کند. در سال ۱۶۵۵ میلادی، کریستیان هویگنس اولین شخصی بود که حلقه‌ها را با عنوان دیسک‌های اطراف زحل معرفی نمود.
 |
| زحل از پشت عدسی چشمی یک تلسکوپ کوچک ۱۰ سانتی |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر