در حقیقت، در اجرام بدون جو، مثل قمرها و سیارک ها، آهن ماده تیره کننده‌ی مهمی به شمار می رود. این در حالی است که فضای اطراف سطح عطارد پوشیده از هواست که مقادیر کمی از آهن موجود را به ذرات میکروسکوپی آهن فلزی تبدیل می کند و سبب تیرگی سطح می شود. اما این اثر برای ارائه‌ی توضیح دقیقی از ظاهر این سیاره در رصدها کافی نیست. به همین علت، مدت هاست که دانشمندان درباره‌ی عامل تیره کننده‌ی اسرار آمیزی که دلیل اصلی تاریک به نظر رسیدن سطح عطارد می شود، مباحثه می کنند.
اکنون گروهی از دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیومور در کالیفرنیا در این پژوهش جدید نشان دادند که کربن برآمده از دنباله‌دارها و یا بارش های پی در پی شهابی ممکن است عامل پنهان این تیرگی باشد.
مگان بروسسیال، سرپرست این گروه تحقیقاتی در این خصوص می گوید: « مطالعه‌ی ما با به وسط کشیدن پای کربن در مقام عامل پنهان تیره کننده، به این راز طولانی درباره علت تیره‌تر بودن سطح عطارد از سطح ماه پاسخ می دهد. شناسایی این کربن به دلیل دور از دسترس بودن روش های رصدی مناسب، بسیار دشوار است اما نتایج بررسی های ما حاکی از آن است که عطارد با هجوم بی‌وقفه‌ی شهاب سنگ ها که در بیشتر موارد از دنباله‌دارهای غنی از کربن مشتق می شوند، محتوی کربن کافی برای تیره کردن سطح عطارد هستند. این ریزشهاب‌سنگ‌ها با سرعت نسبتا کمی برخورد می کنند و این امکان را فراهم می کنند که ماده‌ی بیشتری سطح سیاره را بپوشاند. به این ترتیب، فراوانی کربن در سطح عطارد تقریبا 3 تا 6 درصد است.
منبع: ماهنامه نجوم، شماره 247، اردیبهشت 94
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر