به گزارش سرویس علمی ایسنا، سنگهای تازه کشف شده بر روی سطح ماه نوعی بازالت هستند. این نوع سنگ آتشفشانی با سرد شدن جریان گدازه شکل گرفته و غنی از مواد معدنی سیلیکا است.
فرودگر چانگه 3 چین در سال 2013 وارد ماه شد و کاوشگر یوتو یا "خرگوش ماه" را بر روی سطح این قمر قرار داد. اکنون پس از دو سال، نخستین یافته‌های علمی آن منتشر شده است.
در مقاله‌ای که در مجله Nature Communications منتشر شده، تیمی بین‌المللی از محققان به بررسی برخی از نتایج اولیه این ماموریت پرداختند.
سنگهای ماه که توسط یوتو بررسی شده‌اند، نسبت به نمونه‌های تحلیل شده توسط ماموریت‌های پیشین نسبتا جوانتر بودند. سن این سنگها حدودا 2.96 میلیارد سال بود در صورتی که سن سنگهای بررسی شده توسط آپولو بین سه تا چهار میلیارد سال بود.
دانشمندان تصور می‌کنند که ماه حدود چهار میلیارد سال پیش و پس از برخورد جسمی با زمین که منجر به شکل‌گیری این قمر شد، یک اقیانوس جوشان ماگما بوده است. با سرد شدن آن، بخشهایی از اقیانوس ماگما جدا شده و برخی بخشها غرق شدند. بطور دوره‌ای گرمایش مرکز ماه مقداری از مواد را به بالا می‌فرستاد و موجب انفجارهای عظیم آتشفشانی می‌شد. در نتیجه جریانات گدازه‌ای بوجود می‌آمد که دریاهای ماه (بخشهای تیره رنگ روی سطح قمر) را تشکیل دادند.
ماموریت‌های دیگر به مقصد ماه اکنون در نوبت هستند. دو شرکت SpaceIL و Moon Express در حال حاضر زمان انجام ماموریت‌های خود را تا پیش از 31 دسامبر 2017 رزرو کرده‌اند و امیدوارند بتوانند در رقابت Lunar X-prize گوگل برنده شوند. تا سال 2020، چین امیدوار است بتواند اولین کشوری باشد که کاوشگری را به سمت تاریک ماه ارسال می‌کند. روسیه و اروپا نیز برنامه‌هایی برای یک ماموریت مشترک به قطب شمال تا سال 2020 دارند. از سوی دیگر روسیه قصد دارد تا سال 2029 یک ماموریت سرنشین‌دار را به ماه ارسال کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر