NGC 949 اولین بار توسط سر ویلیام هرشل در 21 سپتامبر سال 1786 میلادی با استفاده از تلسکوپ بازتابی 18.7 اینچی کشف شد. این کهکشان یکی از تقریبا 3000 اشیایی بود که هرشل به بعنوان سحابی در طول بررسی شدید و سیستماتیک اعماق آسمان ها فهرست کرده بود، نتایجی که سرانجام قسمت بزرگی از فهرست کلی جدید یا NGC را شکل داد.
این تصویر که توسط دوربین پیشرفته تحقیقاتی هابل گرفته شده جزییات شگفت آوری را نشان می دهد. این جزییات به ما اجازه می دهد تا محور نامتقارن عجیبی در مسیرهای تاریک گرد و غبار مشاهده کنیم که در طول کهکشان به طور مارپیچی حرکت می کند. در این تصویر، سمت راست نیمه بالای کهکشان به طور قابل توجهی حالت مرمری با غبار و ذرات معلق دارد.
وقتی یک کهکشان مانند NGC 949 مورب است، بعضی از نواحی مثلا در این مورد قسمت بالا و راست، به سمت ما کج شده و نور ستاره هایی که در این نواحی می بینیم باید از بین ذرات و غبار بیشتری عبور کنند. این امر باعث می شود تا نور قرمزتر دیده شود. نتیجه همان فرایند به نور خورشید در هوای گرگ و میش رنگمایه قرمز می دهد - یا اینکه کاملا ناپدید می شود و باعث می شود غبار و ذرات معلق در سمت دیگر کهکشان شفاف تر دیده شوند.
در بخشی که به سمت دیگر منحرف شده، نور ستارگان باید از بین غبار و ذرات کمتری عبور کند در نتیجه روشنتر دیده می شود و غبار وضوح کمتری دارند.
منبع: ناسا، آژانس فضایی اروپا
بیشتر بخوانید
شاهکار جدید تلسکوپ فضایی هابل و ساختارهای پیچیده سحابی حلقه
آرشیو گنجینه عکس های تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر