وقتی ماه در حالت بدر به نزدیک ترین فاصله خود از زمین می‌رسد و درخشان تر و بزرگتر از همیشه دیده می‌شود، ماه افروختگی یا ابَرماه (سوپرمون) روی می‌دهد. این اتفاق در هر ۴۱۲ روز یکبار پیش می‌آید.
ماه، هر چهار هفته (دقیقتر، هر ۲۷ روز و ۷ ساعت و ۴۲ دقیقه و ۲۴ ثانیه یکبار (27.321 روز)، فاصله اش با زمین به نزدیکترین حّد می‌رسد. البته در دوره فوق، یکبار هم از زمین دور دور می‌شود.
اگرچه ماه هر چهار هفته یکبار به حضیض مداری می‌رسد و به زمین نزدیک نزدیک می‌شود اما همیشه در حالت بدر نیست که ماه افروختگی یا ابرماه روی دهد.چون گردش ماه به دور زمین نه دایره وار، بلکه در مداری بیضویاست، فاصله اش تا زمین متفاوت است. در نزدیکترین فاصله ۳۵۶۵۰۰ کیلومتر و در دورترین فاصله، ۴۰۶۷۰۰ کیلومتر از زمین دور است.
ستاره شناسان نزدیکترین فاصله را نقطه حضیض (فرود) و دورترین فاصله را نقطه اوج مداری (فراز) نام نهاده اند.
وقتی ماه افروختگی یا ابرماه روی می‌دهد٬ جزر و مّد بیشتری صورت گرفته و بالا آمدگی آب چیزی حدود ۱ تا ۲ سانتی متر بیشتر می‌شود که بنا بر موقعیت جغرافیایی این مقدار می‌تواند کم و زیاد گردد.
دانشمندان تأثیر نزدیک و نزدیکتر شدن ماه به زمین را تنها تغئیرات اندک در جزر مّد دریاها و اقیانوس ها می‌دانند و بر خلاف طالع بینان و خرافه پرستان حوادثی چون زلزله و طوفان و... به ماه افروختگی یا ابرماه نسبت نمی‌دهند.
طوفان کاترینا و زلزله عشق آباد و فعالیت کوههای آتشفشان و گردباد برف در شمال شرقی آمریکا و زلزله ژاپن و...هیچ ربطی به ابرماه یا ماه افروختگی نداشته و ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر