رصد‌های اخیر وجود آب روی سطح یا داخل سیاره کوتوله سرس (Ceres) را نشان می‌دهند. سیاره کوتوله سرس، مقصد بعدی فضاپیمای سپیده‌دم (Dawn) است.بزرگترین سیارک منظومه شمسی، سرس، با قطر ۹۷۵ کیلومتر، به اندازه‌ای بزرگ بود که در رده سیاره های کوتوله قرار گیرد، اکنون هدف بعدی فضاپیمای سپیده‌دم (Dawn) است.
بعد از تیرماه ۱۳۹۱ (جولای ۲۰۱۲)، که فضاپیمای سپیده‌دم راهی سیارک وستا شد، محققان ماموریت علمی دیگری برای این فضاپیمای رباتیک در نظر گرفتند و هدف بعدی آن سیاره کوتوله سرس تعیین شد.
اکنون که منحمان اثراتی از وجود بخار آب در سرس به دست آورده‌اند، طول این ماموریت هم بیشتر خواهد شد تا وجود آب در سطح یا داخل سرس تایید شود.
البته این اکتشاف خیلی هم غیرمنتظره نبود، در سال 1357 (۱۹۷۸)، رصدگری به نام لری لبوفسکی (Larry Lebofsky)، با استفاده از پرتوهای فروسرخ احتمال وجود مواد معدنی هیدراته را در سطح سرس داده بود.
با‌توجه به شکل کاملا کروی سرس باید میلیون‌ها سال پیش لایه‌هایی در آن شکل گرفته باشد که با چگالی ۲.۱ گرم بر سانتیمتر مکعب، باید لایه‌های بیرونی از یخ آب باشند. اما اثبات وجود یخ در لایه‌های خارجی کمی سخت است، چرا که یخ آب در طیف‌سنجی های رد زیادی نشان نمی‌دهد.
بنابراین یکی از بهترین راه‌ها برای اینکه محققان منشا این رد آب پیدا شده در سرس را پیدا کنند، فضاپیمای سپیده‌دم است. این فضاپیما مجهز به ابزارهایی است (یکی طیف‌سنج فروسرخ نزدیک و دیگری آشکار‌گر پرتوی گاما) که دانشمندان با کمک این ابزارها می‌توانند منشا آب روی سرس را پیدا کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر